Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
yerli-dibli — z. 1. Bütünlükdə, tamamilə, kökündən. <Səkinə xanım:> Mənim haqqım yerli dibli batsa da, mən Ağa Həsənə gedən deyiləm! M. F. A.. Deyəcəkdim ki, Qaryagin mahalının qazısının işləri ya möcüzədir və ya yerli dibli yalandır. C. M.. 2. Qətiyyən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerli-köklü — z. Dibindən, kökündən, tamamilə, büsbütün, yerli dibli. <Surxay:> Allah onların yerli köklü tifaqlarını dağıtsın. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kök — 1. is. 1. Bitkilərin torpaq altında olan, suyu soran və onları qidalı maddələrlə qidalandıran yarpaqsız hissəsi; rişə. Ot öz kökü üstündə bitər. (Ata. sözü). Biçinçilərdən biri orağını böyük bir qanqalın kökündən endirərkən quş balaları «cik cik» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sinə — is. <fars.> 1. Döş, köks. <Müəllim> Tellinin nəfəs aldıqca qalxıb enən sinəsinə baxırdı. S. H.. Qız başını sinəsinə endirdi. M. Hüs.. // Bədənin, ciyərlərin və ürəyin yerləşdiyi həmin nahiyəsi; döş qəfəsi. 2. Yamac. Dağların… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
